Het stopt niet...!

Vanmorgen werden wij weer opgepikt door Suren, afspraak was 10.30, traditiegetrouw zaten wij dus om 11.00 in de auto...
First stop, Echmiadzin is de naam van het dorp, bestaat hoofdzakelijk uit kerken.
Gedeeltelijk de dienst meegemaakt (zondag), wat een devotie.
Wij zagen daar in de verte iets wat op een betonnen duikplank leek, Taaf zijn voorstel was om daar even te kijken. Wat maf was dat!! Complex is al 30 jaar verlaten, nadat de Russen uit Armenië zijn vertrokken heeft er niemand meer naar omgekeken.. Zwembad is veel groter dan een voetbalveld, ik haal de overkant niet eens... In een dorp hoofdzakelijk gevuld met kerken!! 13.000 inwoners en bijna iedereen zo gelovig als je maar kunt verzinnen! Die priesters, pastoors, misdienaars en noem maar op gingen ook niet elke dag van de "hoge" lijkt mij.
Vervolgens Zwartnots, ruïne van kathedraal uit het jaar 650.
Dan mijn ding! Monument ter nagedachtenis van de 40 daagse strijd om de berg Musa Dagh. Ooit het boek gekregen van Araksi (Mama van Taaf) en het met plezier, bewondering en respect in 1 adem uitgelezen. Tijdens de genocide in 2015 is er een grote groep Armeniërs de berg opgedreven, die hebben 40 dagen (waaronder veel vrouwen en kinderen) door o.a. "boerenslimheid" stand gehouden tot een Frans schip (berg ligt tegen de Middellandse Zee aan, nu Turks "grondgebied") ze heeft gered.
Nog even langs locale markt en goudmarkt (heuuul groot), waarna wij onze opwachting mochten maken bij Suren zijn ouders voor ontmoeting en iets te eten........
Welk een ontmoeting! Met Suren zijn vader en moeder (zijn 1996 in Nederland bij Taaf zijn ouders geweest), vrouw, zoon, zus, nichtje. Een welkom die zijn weerga niet kent, in een 2 kamer flatje op de 10e verdieping. Wonen daar al 43 jaar. Klok heeft binnen stil gestaan maar in hun hoofd allerminst!!!
Vroeger opgepakt door het uiten van hun ideeën, verzet gezeten, tijdens de oorlog met Oezbekistan om Nagorno Karabach, Kalasjnikov's in elkaar geschroefd met door Rusland geleverde onderdelen (terwijl je weet dat de Oezbeken dat op dat moment ook doen met dezelfde leveranties uit Rusland!)..
Tafel vol met de heerlijkste gerechten, welke maar bleef aangevuld worden, nog nooit zoveel gegeten!! Goede en emotionele gesprekken (voor mij vertaald...), samen vader van Suren (die mocht ons nog chaufferen) fles zelfgestookte wodka opgezopen. Die man heeft 143 keer geproost, met telkens nieuwe speech!! Die elke keer ook nog raak van tekst was en ons regelmatig wist te beroeren....
Kortom.... een dag om werkelijk nooit meer te vergeten!